- ՀՅԴ Արցախի Կեդրոնական Կոմիտէի Յայտարարրութիւնը
- ՀՅԴ Բիւրոյի յայտարարությունը
- Congressional Alarms Ringing Amid Renewed Azerbaijani Ethnic-Cleansing of Artsakh
- Լաչինի միջանցքը գրաւելուց յետոյ Ադրբեջանը Արցախ մտնելիս պահանջելու է վիզա կամ ադրբեջանական անձնագիր
- Tension maintained, no major incidents reported – Artsakh MoD
- «Հայաստան» դաշինքի յայտարարութիւնը
- Senator Menendez condemns Azerbaijan’s latest attacks against Artsakh
- Բերձորի եւ Աղաւնոյի բնակիչներին մինչեւ օգոստոսի 25-ը տրուել է ժամանակ բնակավայրերից դուրս գալու համար
Ծիծեռնակաբերդ այցելած, հայկական Տիգրանակերտ (Դիարբեքիր) քաղաքէն Երեւան ժամանած Ստեփան Եփրեմեան Ցեղասպանութեան թանգարանի յուշամատեանին մէջ իր յոյզերուն մասին գրութիւն թողած է, ուր կ՛ըսէ.
«…Կ՛ապրիմ իմ հողիս վրայ, եւ պիտի շարունակեմ ապրիլ ու մահանալ ճիշդ ձեզի պէս, Հրանդի պէս, Սեւակի պէս…
Պապի՛կ, մէկ բան կայ, որ իրենք (թուրքերը) մոռցած են, մէկ բան կայ, զոր չեն կրցած յաջողցնել. մեզի ձեզմէ եւ զիս քեզմէ չկրցան բաժնել: Չկրցան զիս զրկել քեզի պէս խօսելէն, աղօթելէն, երգելէն, մէկ խօսքով՝ քեզի պէս ապրելէն: Որովհետեւ գլուխիս մէջ եղած սահմանները ոչնչացուցի, ինչպէս որ դուն սորվեցուցեր էիր մայրիկիս եւ հայրիկիս, եւ ինչպէս որ անոնք սորվեցուցին ինծի: Կամուրջ նետեցի դէպի սէր տանող ամէն ճանապարհ: Երեւանէն դէպի Տիգրանակերտ, այնտեղէն՝ Քիահթա… այնտեղէն ալ՝ ամէն տեղ, ուր վայրի սիրտը ձեզի հետ է… Լոյսերու մէջ եղէք»:
Տիարպեքիրցի Տիար
Ստեփան Եփրեմեան
