«Տէրունական աղօթք»ի բացատրութիւնը ներկայացնող հոյակապ երկի մը հրատարակման առթիւ

Հայ ժողովուրդի պատմութեան էջերը լեցուն են խոնարհ հերոսներով, որոնք գիրն ու գրականութիւնը նկատելով մեր ազգի գոյապահպանման ամուր կռուաններէն մէկը՝ ո՛չ միայն խաղաղ ու բարգաւաճ շրջաններու, այլ հալածանքներու, արշաւանքներու, ի մի բան կեանքի ամենէն դժխեմ պայմաններուն տակ, գրած, թարգմանած կամ ընդօրինակած են երկեր -եւ կամ, ինչպիսին է պարագան այն զոյգ վանեցի հերոսուհիներուն, որոնք ցեղասպանութեան ընթացքին Մշոյ Ճառընտիրը փրկած են-, հաւատալով որ ազգի հոգեմտաւոր գանձարանին մէջ ամէն մէկ լումայ կը գերազանցէ անձնական ամէն շահ, եւ ո՜վ խորհուրդ խորին, ենթակային կ՚ապահովէ աւելի մնայուն ժառանգութիւն ե՛ւ երկրի ե՛ւ երկնքի մէջ:

Պսակաձեւ ժահրի պատճառած համաշխարհային տագնապի այս օրերուն, երբ համայն մարդկութիւնը կլանուած է ֆիզիքական առողջութիւնը պահպանելու մտատանջութեամբ, կենսական պիտոյքներէն մինչեւ մանրուկ իրերը ապահովելը, որքա՜ն գովելի է տեսնել Սուրբ Խորանին եւ հայ մշակոյթի նուիրեալ հոգեւորական մը որ իր ժամանակը լաւագոյնս գործածելով հայերէնի թարգմանած, եւ Թեմին Բարեջան Առաջնորդ՝ Տէր Բաբգէն Արքեպիսկոպոսի օրհնութեամբ լոյս ընծայած է Ռուս Ուղղափառ հոգեւորական՝ Ալեքսանտր Աւագ Քահանայ Շմեմանի “Տէրունական աղօթք”ի բացատրութիւնը, եւ զայն Հայ հաւատացեալին կը մատակարարէ: Տէր Գառնիկ Քհն. Գոյունեան՝ Հովիւ Մոնրէալի Սուրբ Յակոբ եկեղեցւոյ, որպէս իր կոչումին հարազատ արտայայտութիւն, բանիւ ու գործով ժողովուրդին կը հրամցնէ կենաց հացը, քաջ գիտնալով որ հոգեւոր սնունդը ներուժ կ՚ապահովէ նաեւ մարմնին եւ մտքին:

Նոյնքան գովելի է Սուրբ Յակոբ առաջնորդարանիստ մայր Եկեղեցւոյ քրիստոնէավայել կեցուածքը, որով սոյն գիրքը ժողովուրդի տրամադրութեան տակ կը դնէ ձրիաբար: Այո՛, ի հետեւումն Տէրունական պատգամին, թէ «Ձրի առիք եւ ձրի տուէք» (Մտ 10.8), Հովիւ եւ Հոգաբարձութիւն իրենց գերագոյն շահը կը նկատեն ժողովուրդին հոգեմտաւոր հարստութիւնը, եւ ըստ այնմ իրենց վարձատրութիւնը կը նկատեն երբ սոյն աշխատանքը արժանանայ բազմիցս հրատարակութեան:

Գրքի մեկենասները՝ Տէր եր Տիկին Գաբրիէլ եւ Գաթիա Մելքոնեանները, նոյնքան գովելի են ստանձնելով մեկենասութիւնը «Տէրունական աղօթք»ի բացատրութիւնը ներկայացնող այս հոյակապ երկին: Հայ մշակոյթի պատմութեան մէջ հեղինակներու կողքին միշտ գնահատուած են մեկենասները: Ահա թէ ինչու ձեռագիրներու յիշատակարաններու մէջ ի դէմս ազնուահոգի բարերարներուն յաճախ կը կարդանք. «Երանի՜ անոր որ վերին Սիոնին մէջ զաւակներ կ՚ապահովէ»: Այո՛, Հայ գրիչը, նիւթական արժէքէն վեր շունչ եւ ինքնութիւն տուած է գրքին եւ զայն ներկայացուցած է մարդկային կերպարով, անդրանցնելով ժամանակ ու տարածք:

Չորրորդ գովելին դու՛ն պիտի ըլլաս, սիրելի ընթերցող, երբ հոգեմտաւոր այս հացը ճաշակես եւ անոր սնունդով զօրացած իմաստաւորես առօրեադ: Վստա՛հ եղիր որ այն ատեն սրտէդ բխած գոհաբանական աղօթքով ե՛ւ դուն կ՚օգտուիս, ե՛ւ հեղինակը, ինչպէս նաեւ թարգմանիչն ու մեկենասը:

Վարձքդ կատա՛ր, սիրելի Տէր Հայր, եւ բարի վայելո՛ւմ, սիրելի ընթերցող:

ԱՆՈՒՇՎԱՐԴ