Պաշտպանութեան նախարարը եւ ազգ-բանակ գաղափարը
Պաշտպանութեան նախարար Վ. Սարգսեանը վերջերս Ազգային ժողովում նշեց, որ «իրականում Պաշտպանութեան նախարարութիւնը ոչ այլ ինչ է, քան Նախագահի աշխատակազմի եւս մէկ դրսեւորում՝ որպէս գերագոյն գլխաւոր հրամանատարի գործիք Զինուած ուժերի նկատմամբ վերահսկողութեան»: Ի հարկէ, բոլորին է յայտնի, որ Գերագոյն գլխաւոր հրամանատարը մշտապէս վերահսկել է Զինուած ուժերում ընթացող գործընթացները։ Բայց շատ հարցերում Սէյրան Օհանեանը եղել է բաւական ինքնուրոյն նախարար, եւ Նախագահ Սարգսեանը թոյլ է տուել, որպէսզի բանակի ներքին զարգացումների տրամաբանութիւնն ընթանայ այնպէս, ինչպէս դա պատկերացրել է նախկին նախարարը։ Վիգէն Սարգսեանն իր՝ որպէս նախարար առաջին իսկ յայտարարութեան մէջ նշում է, որ եկել է՝ Բանակում Գերագոյն գլխաւոր հրամանատարի պատկերացումները կեանքի կոչելու համար։ Ասուածից կարելի է ենթադրել, որ Նախագահ Սարգսեանը որոշել է աւելի շատ ժամանակ յատկացնել բանակաշինութեան խնդիրներին եւ այսուհետեւ անձամբ է զբաղուելու այդ կառոյցի հետագայ զարգացման գործերով։
Երկրորդ, խօսւում է ազգ-բանակ գաղափարի մասին։ Որքան էլ մեր բանակը ազգային լինի, այնուամենայնիւ, փաստ է, որ սա միանգամայն նոր մօտեցում է անկախ Հայաստանի համար։ Ըստ նոր գաղափարի՝ այսուհետեւ Բանակ է համարուելու ոչ միայն Զինուած ուժերի համակարգը, այլ ամբողջ հասարակութիւնը՝ լինի գիտնական, թէ մանկավարժ, արհեստաւոր, թէ նկարիչ։ Բանակի նման ընկալման մասին քննարկումներ նախկինում եւս եղել են։ Բայց այսօր այդ ամէնը բարձրացւում է ծրագրային մակարդակի եւ դա շատ լաւ է։ Որովհետեւ, ցաւօք, այն միջավայրը, որտեղ ապրում եւ զարգանում է մեր պետութիւնը, այլ հնարաւորութիւններ մեզ չի տալիս։ Հայաստանը պատրաստւում է երկարատեւ հակամարտութեան, ինչն իր հերթին նշանակում է, որ մեր իշխանութիւնները սպառուած են համարում Ատրպէյճանի եւ/կամ Թուրքիայի հետ հակամարտութեան խաղաղ հանգուցալուծման բոլոր հնարաւորութիւնները։
Հրանդ Մելիք-Շահնազարեան