ԽԱՆԱՍՈՐԻ ԱՐՇԱՒԱՆՔ- ԵՐԴՄՆԱԳԻՐ
Արշաւանքի պատժական գործողութիւնը որոշումն էր 1896-ի Հ.Յ.Դ. Ռայոնական Ժողովին: Պատմութեան բաւական ծանօթ ենք: Այսօր կ՛արժէ յիշել 24 Յուլիս, 1897-ին, արշաւանքի մասնակից հայդուկներու կատարած հետեւեալ ուխտը, որ երդմնագրի ձեւով գրուած եւ ստորագրուած է:
Երդմնագիր
«Մենք՝ ազատ կամքով խմբուել ենք Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութեան յաղթական դրօշին տակ, մարտնչելու յանուն տառապեալ հայրենիքի ազատութեան սրբազան գաղափարի,
«Մենք՝ յեղափոխական ամէն կարգի հայդուկներս, մեր ազատ կամքով տալիս ենք այս երդմնագիրը մեր կուսակցութեան եւ որպէս գրաւական մեր անկեղծ ու անսուտ խոստման՝
«Երդւում ենք Քրիստոսի ազատարար խաչով,
«Երդւում ենք տառապեալների պաշտպան քաջազնական սրով,
»Երդւում ենք բռնութիւնը կործանող հրազանների որոտմամբ՝
«Որ չենք դաւաճանի հայրենիքին,
«Որ չենք դաւաճանի Դաշնակցութեան Սրբազան դրօշին,
«Որ չենք դաւաճանի ընկերական սուրբ պարտականութեան,
«Որ չենք դաւաճանի հայդուկի վեհ կոչման,
«Որ չենք դաւաճանի մեր քաջազնական զէնքերին,
«Որ չենք դաւաճանի մեր ղեկավարներին:
«Մենք պարտաւորուոմ ենք մինչեւ մեր արեան վերջին կաթիլը, մինչեւ մեր յետին շունչը մեր ամբողջ զօրութեամբ պաշտպանել մեր դրօշակը, մեր ընկերներին ու մեր ղեկավարներին: Այդ է պահանջում հայրենիքի ազատութեան սրբազան գաղափարը: Այդ է պահանջում իսկական հայդուկի բարձր կոչումը՝ Այդ է պահանջում ընկերական, մարդկային պարտքը:
«Մեր սուրբ ուխտը հաստատում եւ վաւերացնում ենք մեր սեփական ստորագրութեամբ»: