Ազատագրենք մեր հոգիները, փակենք պարտութեան այս էջը, որ արցախցին ետ դառնայ իր տուն

Ազատել հայ ժողովրդին կապիտուլիացիա կամ պատերազմ կործանարար երկընտրանքից

ՀՅԴ Բիւրոյի ներկայացուցիչ Արմէն Ռուստամեանի ուղերձը Լիբանանում Դեկտեմբերի 12-ին տեղի ունեցած ՀՅԴ 135-ամեակի միջոցառմանը.

Լիբանանի հայ համայնքի սիրելի հայրենակիցներ,

սիրելի ընկերներ,

ՀՅԴ օրուան նուիրուած տօնակատարութիւնները մշտապէս առիթ են տալիս անդրադառնալու առաւելապէս մեր երկրի եւ կուսակցութեան դիմագրաւած մարտահրաւէրներին եւ խորհելու մեր ներկայ ու ապագայ անելիքների մասին:

Սա յատկապէս կարեւորւում է այսօր, երբ այդ մարտահրաւէրներն իրենց բնոյթով ու տարողութեամբ ձեռք են բերել գոյութենական նշանակութիւն:

Այսօր, յիրաւի առանց չափազանցութեան, ազգովին կանգնած ենք մեր հաւաքական լինելիութիւնը պահպանելու հրամայականի առջեւ: Խօսքը հենց հաւաքականութեան մասին է, որովհետեւ ազգակործան գլխաւոր վտանգը թաքնուած է մեր հաւաքական լինելիութիւնը անհատի ֆիզիքական գոյութեան հետ շփոթելու մէջ:

Այո, այս երկուսն էլ կարեւոր են, բայց հայ մարդու իմաստալից եւ երջանիկ կեանքը իր ազգակիցների հետ հարազատ միաջավայրում ապրելու մէջ է, այլ ոչ թէ օտար շրջապատում սոսկ գոյատեւելու: Այս պատկերացումն է տարանջատում ազգայինը ապազգայինից:

Այս յստակ տարբերակումն է նաեւ կանխորոշում թէ անհատ-ժողովուրդ-ազգ- պետականութիւն եւ հայրենիք կապերը ինչ իմաստ են ձեռք բերում, ընդհանրապէս կան թէ չկան եւ վերջապէս իրար փոխլրացնող ու ամբողջացնող են, թէ հակադրուող ու մասնատող:

Դաշնակցութեան համար միշտ էլ առաջնային եւ գերակայ նպատակ է եղել ողջ հայութեան, որպէս էթնիկ հաւաքականութեան, ինքնատիպութեան պահպանումը, նրա առաջընթաց զարգացումը եւ այդպիսով հայ ազգի յարատեւութեան ապահովումը: Քանզի արժէք եւ իմաստ ունեցող ամէն ինչի առանցքում մեր հայկական ինքնութիւնն է: Ինքնութիւն՝ որի յենասիւներն են՝ մեր ընդհանուր հայրենիքը, հայոց լեզուն, մեր սերունդների ժառանգութիւնն ու մշակոյթը եւ մեր Սուրբ կրօնն ու հաւատամքը:

Իսկ սեփական ազգային ինքնութեան հետ իր պորտալարով չկապուած անձը սովորական մահկանացու է՝ անցողիկ եւ անյիշատակ: Միայն իր տեսակը պահպանող եւ ազգի ճակատագրով ապրողն է, որ մաս է կազմում իր իսկ ազգի յարատեւութեանը եւ ունի տեսլականը յաւերժական կեանքի:

Խորքում, այսօր մեր այս հաւատամքն է, որ փորձութեան է ենթարկւում:

Պատմութեան մէջ շատ է եղել, երբ մեր տեսակի եւ հաւատքի ամրութիւնը փորձութեան է ենթարկուել դրսի թշնամիների կողմից, բայց կրկնակի դաժան եւ վտանգաւոր է փորձութիւնը, երբ քօղարկուած կամ անթաքոյց դրան ձայնակցում են ներսից:

Իսկ փորձութիւնները յաղթահարել ընդունակ է միայն այն ժողովուրդը, որը չի կորցնում իր դիամադրելու կարողութիւնը:

Եւ այսօր թէ՛ դրսից, եւ թէ՛ ներսից ըստ էութեան արւում է նոյնը՝ թուլացնել մեր դիմադրողականութիւնը:

Թշնամին դա կատարում է դրսից ուժի կիրառման սպառնալիքով պահանջելով ենթարկուել եւ դադարեցնել որեւէ դիմադրութիւն, իսկ վարչախումբն էլ ներսից համարելով, որ դիմադրութիւնն անիմաստ է ու նոյնիսկ կործանարար` ուզում է այդ սպառնալիքները չէզոքացնել թշնամու բոլոր պահանջները բաւարարելու միջոցով:

Ադիւնքում, այն ինչ գործող վարչախմբի ձեռամբ կատարւում է այսօր, այլ կերպ քան մեր տեսակի վերացմանը ձգտող թշնամու շահերի սպասարկում դժուար է անուանել:

Սրա լաւագոյն ապացոյցն է, թէ ինչ է այս վարչախումբը արդէն հասցրել անել իր գործունէութեան 7,5 տարիների ընթացքում:

Արդէն փաստագրուած եւ անհերքելի ապացոյց է, որ գործող վարչախումբը յանուն թուրք-ատրպէյճանական շահերի սպասարկման գերազանցելով իր սահմանադրական լիազօրութիւնները հակառակ է գործել Ազգային ժողովի կողմից հաստատուած կառավարութեան ծրագրին: Յատկապէս ծրագրի այն պահանջներին, որոնք վերաբերում են Արցախի ժողովրդի իրաւունքների պաշտպանութեանը, ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի առաքելութեանը, Հայոց ցեղասպանութեան միջազգային ճանաչմանը, ՀԱՊԿ-ի անդամակցութեանը, հայ-ռուսական ռազմավարական դաշինքին եւ այլն:

Առաւել պատկերաւոր է երեւում այս վարչախմբի բերած աւերը, երբ համեմատական ենք անցկացնում, թէ ինչպիսին էր ազգովի մեր ընդհանուր վիճակը 2018 թուականին եւ ինչպիսին է հիմա:

Այդ տարբերութեան ամենագլխաւոր արձանագրումը, որ մնալու է պատմութեան մէջ, հետեւեալն է. կար յաղթանակած ժողովուրդ եւ հայկական լիարժէք վերահսկողութիւն Հայաստանի եւ Արցախի ամբողջական տարածքների վրայ: Հիմա ունենք դառը պարտութիւնից ուշքի չեկած հասարակութիւն, իր երբեմնի մատունակութիւնը կորցրած բանակ, հայաթափուած եւ յանձնուած Արցախ, տարածքային ամբողջականութիւնը խախտուած եւ ինքնիշխանութիւնը վտանգուած Հայաստան:

Մենք նաեւ ականատեսը եղանք հայոց պատմութեան ամենաամօթալի դրուագներին, երբ առաջին անգամ պետականութիւն ունենալու ժամանակ կատարուեց արցախահայերի նոր ցեղասպանութիւնը:

Մինչ այդ տեսանք նաեւ, թէ ինչպէս է մեր յաղթական ազատամարտը ստորադասւում 2018 թուականին կատարուածին եւ յայտարարւում՝ թէ մեր հերոսները զոհուել են յանուն ոչնչի:

Վարչախումբը փաստացի ստանձնելով թուրք-ատրպէյճանական տանդեմի պահանջները հիմնաւորողի, լեգիմիտացնողի եւ կատարողի գործառոյթը, ձեռնամուխ եղաւ կոտրելու ազգային ոգին, սպառելու պայքարի հնարաւորութիւնները եւ հասարակութեանը մղելու անճարութեան:

Դա կատարւում էր հային հայ պահող եւ մեր յաղթանակների հիմքերը ձեւաւորած ամէն ինչ արժեզրկելու եւ խարխլելու միջոցով:

Պատմական փաստ է, որ մեր նոր կազմաւորուած երկու հայկական պետութիւնների ազատութիւնը, անկախութիւնը եւ միասնականութիւնը ձեռք է բերուել եւ պահպանուել Հայաստանի եւ Արցախի անկախութեան մասին հռչակագրերի, Հայաստան-Արցախ-Սփիւռք եռամիասնութեան, մարտունակ բանակի, եկեղեցու եւ համազգային կառոյցների շնորհիւ:

Այս վարչախումբը հետեւողականօրէն նսեմացրել է այս համազգային ձեռքբերումները եւ մսխել մեր յաղթանակի արդիւնքները: Եւ իրենց օրօք արդէն անկախութեան վերոնշեալ հռչակագրերը մերժուած են եւ անտեսուած, յաղթանակած բանակը՝ պարտուած եւ տկարացած, եռամիասնութիւնը՝ խաթարուած եւ պառակտուած, եկեղեցին եւ համազգային կառոյցները՝ հետապնդուած եւ հալածուած:

Ըստ այդմ՝ թշնամու երազած լաւագոյն պայմանները ստեղծւում են իր հակահայ նպատակներին հասնելու համար: Ահաւասիկ՝ Արցախի Հանրապետութեան հռչակման մասին հռչակագրից հրաժարուեցին, Արցախը հայաթափուեց եւ յանձնուեց Ատրպէյճանին:

Հայաստանի անկախութեան մասին հռչակագրից հրաժարուելու հետեւանքը կը լինի հայոց ինքնիշխան պետութեան կորուստը եւ Հայաստանի թուրքացումը:

Վարչախումբը խզելով կապը Արցախի հայկականութեան եւ Հայաստանի ինքնիշխանութեան ու տարածքային ամբողջականութեան միջեւ գնում է երկուսն էլ կորցնելու ճանապարհով: Աւելին, փորձում է դա անել հանրութեանը պահելով հրեշաւոր մոլորութեան մէջ, թէ իբրեւ Արցախը թոկ էր մեր վզին փաթաթուած եւ պէտք էր ազատուել դրանից, որպէսզի փրկենք Հայաստանը: Այսօր բացէիբաց խոստովանում են, որ 44 օրեայ պատերազմով, գոռալով յաղթելու ենք, մտածուած մեր ժողովրդին տարել են նուաստացուցիչ պարտութեան, իբրեւ թէ յանուն Հայաստանի անկախութեան ամրապնդման: Առնուազն մտախանգարում պէտք է ունենալ ընդունելու, որ չարին ու թշնամուն յանձնուելն ու պարտուելը միջոց են ազատութեան ու փրկութեան:

Իրականում թշնամուն չզիջելու հնարաւորութիւն չունեցողը ստիպուած է լինելու մաս-մաս զիջել ամէն ինչ: Սա է պարտուածի եւ պարտութեամբ հպարտացողի վախճանը:

Եւ սա է այն վախճանը, դէպի ուր տանում է մեր ժողովրդին պարտուողականութիւնն ու զիջողականութիւնը որպէս իր քաղաքական հաւատամք դարձրած այս վարչախումբը՝ ի հարկէ սնելով մարդկանց իբրեւ թէ արդէն հաստատուած խաղաղութեան սին պատրանքներով:

Սակայն այն, ինչ այսօր ներկայացւում է որպէս հաստատուած խաղաղութիւն, մեծագոյն խաբկանք է եւ իրականում լոկ ժամանակաւոր զինադադար՝ նոր զիջումների նախաշեմին: Եւ այդ զինադադարը կարող է խախտուել բոլոր այն դէպքերում, երբ թուրք- ատրպէյճանական տանդեմի որեւէ հերթական պահանջ չբաւարաուի: Հետեւաբար, այս վարչախմբի մատուցածը իրականում ոչ թէ խաղաղութեան հաստատման, այլ մեր կրած պարտութեան ամրագրման գործընթաց է՝ ուղղուած բաւարարելու թուրք- ատրպէյճանական տանդեմի շարունակական բոլոր պահանջները:

Այսպիսի խաղաղութիւն ստանալը փաստացի խաղաղութիւն է թուրքացման դիմաց:

Թուրք-ատրպէյճանական տանդեմը այս վարչախմբի օժանդակութեամբ, ներքաշել է մեզ սողացող կապիտուլիացիայի մէջ, որի նպատակն է առաւելագոյնը ստանալ մեզ հասցրած պարտութիւնից:
Ինչը նշանակում է Ատրպէյճանի գլխաւոր պահանջի իրականացում, այն է՝ Հայաստանը վերածել փաստացի Արեւմտեան Ատրպէյճանի:

Սրա համար, Ատրպէյճանը օրակարգ է դարձնում այսպէս կոչուած «արեւմտեան ատրպէյճանցիների» վերադարձի, Հայաստանին ագրեսոր երկիր ներկայացնելու եւ իբրեւ թէ Արցախը եւ յարակից տարածքները երկար տարիներ գրաւուած լինելու համար փոխհատուցում պահանջելու հարցերը: Դրան լիովին համընթաց այս վարչախումբն էլ օրակարգ է բերում այսպէս կոչուած իրական Հայաստանը պատմական Հայաստանին հակադրելու, Արցախն ուրանալու, մեր ազգային խորհրդանիշները վերանայելու եւ Սահմանադրութեան նախաբանը զեղչելու դրսից պարտադրուող հարցերը:

Արդէն իսկ վարչախումբը հրաժարուել է մեզ համար շահեկան իրաւական հիմքերով Հայաստանի աւելի մեծ տարածքներ ամրագրող սահմանազատում եւ սահմանագծում իրականացնելու նպատակից: Ատրպէյճանի հետ հասել է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի լուծարմանը եւ յետ է կանչում միջազգային դատարաններում մեր շահերի պաշտպանութեանն ուղղուած հայցերը:

Որպէս պատկերի ամբողջացում չի կարելի շրջանցել նաեւ այն աւերը, որն այս վարչախումբն այս 7,5 տարիների ընթացքում հասցրել է կատարել ժողովրդավարութեան, իրաւական պետութեան կայացման եւ ընդհանրապէս սահմանադրական կարգի հիմքերը կազմաքանդելու առումով: Քանզի այս արժէքների պահպանման մասին խօսք չի կարող լինել որեւէ մի երկրում, որտեղ կան տասնեակ քաղբանտարկեալներ եւ համատարած են ապօրինի գաղտնալսումները, քաղաքական բնոյթի հալածանքներն ու հետապնդումները:

Հայաստանում այսօր, ըստ էութեան ընդդիմադիր գործունէութիւնը դարձել է քրէօրէն հետապնդելի արարք: Ձեւաւորուել է անձիշխանութիւն եւ նրան սպասարկող ոստիկանապետութիւն: Այսպէս շարունակուել չի կարող: Սա ինքնակործանման ճանապարհն է, որը բերելու է ազգային ինքնութեան վերացման եւ հայոց անկախ ու ինքնիշխան պետութեան կործանման:

Մեր սերնդի պատմական առաքելութիւնն է, նախ եւ առաջ կասեցնել այս ընթացքը, վերականգնել Հայաստանի զարգացման ազգային պետական ուղեգիծը եւ ազատել հայ ժողովրդին կապիտուլիացիա կամ պատերազմ կործանարար երկընտրանքից:

Գլոբալ առումով մեզ անհրաժեշտ դիալեկտիկական զարգացման հասնելու օրէնքը, յայտնի «բացասման բացասումի» օրէնքն է: Ոչ թէ պարզունակ բացասումը, որ ամէն ինչ բացասում է, այդ թուում ՝ լաւը, այլ այնպէս, որ լաւը պահպանուի եւ զարգացուի, իսկ վատը՝ բացասուի եւ վերացուի:

2018 թուականին շատերին թուում էր, թէ հենց դա է լինելու եւ խաբուեցին:

Հիմա վստահաբար կարելի է ասել, որ իրենց հռչակած մերժումը անգամ պարզունակ բացասումը չէր վերը նշուածի տրամաբանութեամբ, այլ աւելի վնասաբեր դարձաւ, երբ մերժելով, ըստ էութեան մերժեցին առաջին հերթին, հենց լաւը, մերժելով ազատամարտի մեր յաղթանակն ու համազգային ձեռքբերումները եւ հակառակը՝ պահպանեցին եւ կատարելագործեցին վատը՝ յոռի բարքերը, կոռուպցիան, հովանաւորչութիւնը, բռնաճնշումները եւ սահմանադրական կարգի արհամարհումը:

Եւ ուրեմն, նախ եւ առաջ, պէտք է մեր երկիրը բերել զարգացման ուղեգծի վրայ:

Շարժուել իրական «բացասման բացասում» օրէնքի տրամաբանութեամբ: Մեր դէպքում կատարել «մերժման մերժում»՝ վերականգնելով եւ պահելով մեր ազգի եւ պետութեան յարատեւութեան համար լաւն ու օգտակարը եւ մերժել ու արմատախիլ անել ազգակործանման տանող ամէն վատն ու վնասակարը: Միայն այդպէս ժողովուրդը սպառողական հասարակութիւնից կը դառնայ արարող եւ գերագոյն իշխանութեան միակ կրողը:

Պետութիւնը կը դադարի լինել միայն մէկ անձի կամ վարչախմբի ապաստարանն ու սպասարկողը եւ կը դառնայ կենսունակ ու բոլորինը:

Պետութիւն, որը կոչուած կը լինի ապահովելու ոչ միայն անհատի ու քաղաքացու, այլեւ ազգի ու նրա ինքնութեան, կենսունակութիւնն ու զարգացումը:

Երկրի զարգացման մարտավարութեան մէջ այսպիսի շրջադարձ առաջացնել հնարաւոր է միայն ձեւաւորելով դա կատարելու ընդունակ նոր, իսկապէս ժողովրդի իշխանութիւն, կառուցել կենսունակ պետութիւն, քանի դեռ չենք անցել անշրջելիութեան բոլոր կէտերը:

Պէտք է առաջնահերթ քայլեր ձեռնարկել հետեւեալ ուղղութիւններով.

– Հայրենիքում եւ սփիւռքում վերականգնել մեր ժողովրդի ներազգային համերաշխութիւնը, միասնականութիւնը ի խնդիր սեփական ինքնութեան պահպանման եւ հայոց անկախ պետականութեան ամրապնդման:

– Վերականգնել զինուած ուժերի մարտունակութիւնն ու անվտանգութեան համակարգերի արդիւնաւէտութիւնը:

– Դաշնակից երկրների հետ ռազմաքաղաքական յարաբերութիւններ հաստատել կենսական զիջումները բացառելուն ուղղուած արտաքին զօրակցութիւն ապահովելու համար,

– Ատրպէյճանի հետ յարաբերութիւնների կարգաւորումն իրականացնել կողմերի օրինական շահերի յարգմամբ։ Համաձայնեցման ենթակայ բոլոր հարցերի լուծումներն ընդգրկող ամբողջական փաթեթի հիման վրայ, որպէս նախապայման, առաջադրել ՀՀ ինքնիշխան տարածքից ատրպէյճանական զօրքերի դուրս բերումը, բոլոր ռազմագերիների ու պահուող անձանց վերադարձը եւ մշակութային ժառանգութեան պահպանումը,

– Մինչեւ Արցախի հարցի վերջնական քաղաքական կարգաւորումը, հետապնդել արցախահայերի հաւաքական հայրենադարձութեան իրաւունքը՝ հիմնուած էթնիկ զտման հետեւանքով բռնաճնշումների ենթարկուած եւ բռնի տեղահանուած անձանց իրաւունքների լիարժէք յարգման վրայ,

– Ապահովել Արցախի ժողովրդի վերադարձի անվտանգ պայմաններ, ողջ ծաւալով արցախահայութեանը տրամադրելով միջազգային նորմերով երաշխաւորուած քաղաքական եւ քաղաքացիական իրաւունքները,

– Սատար կանգնել Հայոց Ցեղասպանութեան միջազգային ճանաչման գործին: Թուրքիայի հետ յարաբերութիւնները կարգաւորել առանց նախապայմանների,

– Հայաստանում հաստատել ժողովրդի իրական իշխանութիւն եւ վերականգնել երկրի սահմանադրական կարգը:

Այս նպատակներին հասնելու միջոցը՝ սփիւռքում համահայկական զօրաշարժի առաջացումն է, իսկ Հայաստանում իշխանափոխութեան օրակարգի շուրջ միացեալ ուժերով ընդդիմադիր, կուռ ճակատի ձեւաւորումը:

Դաշնակցական իմ ընկերներ,

Մենք, նախ եւ առաջ պարտաւոր ենք, սա սկսել մեզանից՝ միասին ապահովելով ամբողջական համադաշնակցական զօրաշարժ:

Սիրելի՛ հայրենակիցներ,

Մենք յայտնուել ենք մեր հայրենիքն ու հայկական ինքնութիւնը պահպանելու եւ սերունդներին ժառանգելու հրամայականի առջեւ։

Մենք կարող ենք եւ պարտաւոր ենք դա անել, մենք զաւակներն ենք 88 թուականի համազգային զարթօնքի ու յաղթանակներ կերտած ժողովրդի։

Ազատագրենք մեր հոգիները, փակենք պարտութեան այս էջը, որ արցախցին ետ դառնայ իր տուն, որ Հայաստանն իր Սիւնիքով մնայ հայկական, որ հայն իր երկրում ու աշխարհում քայլի վստահ ու յաղթական։

Կեցցէ՛ Հայաստանն ու հայութիւնը

Կեցցէ՛ Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութիւնը

Միութիւն, պայքար, յաղթանակ: