«Նոր Հայ, Նոր Հայաստան, Նոր Սփիւռք». Խաղաղութիւն Ամենեցո՛ւն…

Դերենիկ Մելիքեան
Պատմական գիտութիւնների թեկնածու

Յարգելի՛ ընթերցող, մեկնաբանելու կարիք չունի այն հասկացութիւնը, որ մարդկային կեանքի անխտիր բոլոր երեւոյթներում ՆՈՐՆ ու ՆՈՐՈՒԹԻՒՆ գայթակղիչ, հետեւաբար եւ նախընտրելի կարող է լինել նոյն մարդկային հաւաքականութիւնների համար: Եւ այսպէս ասած, նորարարական տուեալ գործընթացները օրինաչափօրէն հունաւորւում ու ընկալելի են դառնում ի հաշիւ եւ ի վնաս` այլեւս անհրապոյր եւ գայթակղիչ լինելուց դադարած ՀԻՆ երեւոյթների…

Թէ դա ինչպիսի՛ գործընթացներով պատահեց ու զարգացաւ հայոց առաւել եւս քաղաքական իրականութեան մէջ վերջին շուրջ 5-6 տարիների ժամանակաշրջանում, փորձենք քննարկել, անշուշտ, ոչ թէ ենթադրութիւնների կամ ցանկութիւնների, այլ ակնյայտ ու անհերքելի փաստերի արձանագրմամբ…

Նոր Հայը

2018-ի «թաւշեայ յեղափոխութիւն»-ը Հայաստանում սկզբից եւեթ գայթակղիչ նորամուծութեամբ Նոր Հայի մի քանի կերպարներ (դուխով, սպիտակ, ապահով, երջանիկ…) ուրուագծեց, որոնք հասարակական տարերքի (Էյֆորիա) լայն ընկալում ձեւաւորելով` պիտի մերժէին ըստ ամենայնի ՀԻՆԸ եւ նախկինն ու անցեալը բնորոշող բոլոր կերպարները:

Եւ այսպէս, մեր խնդրոյ առարկայ նոր հայը «Սերժին մերժիր»-ի մինչ այդ կիրառած չափորոշիչով շարունակեց մերժել աւանդականը, ազգայինն ու ազգային գաղափարախօսութիւնը, Հայոց առաքելական եկեղեցին (Ամենայն Հայոց կաթողիկոսի քարկոծում, Ս. Էջմիածնի դէմ գրոհի կազմակերպում…), հին պատմութիւնը, ընդհուպ` հայկական մշակոյթը, Հայ դատն ու հայոց պահանջատիրութիւնը… եւ եկաւ այն պահը նաեւ, որ այդ ՆՈՐ ՀԱՅ-ը սորոսական թաւիշը գերադասեց արցախեան ազատագրական պայքարից ու ա՜յդ իրենց ասած` ՀԻՆ հայերի պանծալի յաղթանակից… Այսօր այդ Նոր Հայերը համալրուած են ոստիկանական աննախընթաց բարձր վարձատրութեամբ համակարգում, որոնք էլ ջանադրաբար պաշտպանում են «գլխաւոր նոր հայերի» իշխանախմբին` իր եռեակ թեւերով: Իշխանախումբ, որն վերարտադրուեց նոյնիսկ պարտուած պատերազմից յետոյ, բայց` ի հաշիւ գրագէտ ձեռնածութիւնների ու այլեւս «խաղաղութեան» երազանքով ապրել ցանկացող մոլորուած ու հոգեբեկուած ժողովրդի: Եւ իշխանախումբ, որի «ժողովրդավարութեամբ» ու «խաղաղասիրութեամբ» հիացած էին` Արցախը ազրպէյճանականացած, ցեղայնօրէն զտուած ու հայաթափուած տեսնել ուզող «մարդասէ՜ր» եւրօ-արեւմուտքում:

Նոր Հայաստանը

Եւ այսպէս, վերոգրեալ նոր հայի կերպարանքով նոր Հայաստանը մէկ կողմից խաղաղութիւն եւ միւս կողմից` «Արցախը Հայաստան է ու վերջ» գոռալով հանդերձ, աւելի քան 3 տարի ո՛չ խաղաղութիւն տեսաւ, ո՛չ էլ այդ նոյն երեք տարուայ գոռում-գոչիւնների արդիւնքում` հայկական Արցախ:

Ահա եւ նոր Հայաստան ունենք` առանց անվտանգային միջնաբերդ Արցախի: Հայաստան ունենք` շուրջ հարիւր հազար տեղահանուած արցախցիներով, որոնց ՆՈՐ ՀԱՅ-երը զլանում են լիարժէք քաղաքացի համարել, քանի դեռ փախստականի կարգավիճակից չեն հրաժարուել (այսինքն` արցախցի լինելուց հրաժարուել):

Եւ այսպէս, Նոր Հայաստան` նոր սպառնալիքներով, թիրախաւորուած Սիւնիքով, Գեղարքունիքով, շինծու անքլաւներով ու թուրք-ազրպէյճանական ամէնօրեայ ճնշում-սադրանքներով…

Մէկ խօսքով` նոր Հայաստանի ու նոր հայերի «խաղաղասիրութեամբ», պարզւում է, ամենաշահագրգռուածները ու ջատագովները նոյնինքն հային ցեղասպանած ու Հայաստանը մինչեւ վերջ բռնագրաւելու միտող թուրք-ազրպէյճանական դաշինքն է, որն էլ փաստօրէն նպատակադրել է կործանել ըստ ամենայնի թէ հին, եւ թէ նոր կոչուող Հայաստան աշխարհն ու պետականութիւնը դրանք փոխարինելով «Արեւմտեան Ազրպէյճանով»:

Ցաւօք, այսօր եւեթ ունենք ՆՈՐ ՀԱՅԱՍՏԱՆ` ՆՈՐ ՀԱՅԵՐՈՎ, որոնք այդ բոլոր ձախորդութիւններին անտես ու իրենց իսկ գուրգուրած, բայց լիովին փլուած ԱՊԱԳԱՅ-ին կառչած` ոգի ի բռին Ամանորին ընդառաջ` լծուել են մայրաքաղաքի տնկելիք ծառի լուսաւորման «բարձրագոյն առաքելութեանը»:

Նոր Սփիւռքը

Հայաստանից փաստօրէն 2,5 անգամ աւելի թուաքանակ ունեցող սփիւռքը, 2018 թ. ժողովրդական շարժման ոգեւորութեան կարճատեւ ժամանակաշրջանից յետոյ, աստիճանաբար ընկալեց այն իրողութիւնը, որ «թաւիշներով» իշխանութեան եկած բախտախնդիրները ի զօրու չեն ոչ միայն հայրենական, այլեւ ու մանաւանդ համազգային-համահայկական անկատար իղձերն իրականացնել: Շատ արագ քողազերծուեց նոյն իշխանախմբի ապիկար ու արկածախնդիր դէմքը ինչպէս ներքին ու ներազգային, այնպէս էլ արտաքին քաղաքական ճակատներում:

Սփիւռքի, բացի մի շարք աւանդական ապազգային տարրերից (թէ՛ խորհրդային թէ՛ ԼՏՊ-ի եւ թէ՛ ներկայիս պատուիրուած թաւշայինների ջատագովներ) անխտիր բոլոր ազգային, եկեղեցական, հասարակական եւ քաղաքական տարատեսակ խաւերն ու կառոյցները ամենախորն հիասթափութիւնն ապրեցին Արցախի դէմ 44-օրեայ պատերազմից յետոյ, երբ հայաշխարհով մէկ պարզուեց, որ սփիւռքահայութեան աւելի քան 150 միլիոն տոլարի նիւթական օժանդակութիւնն ապիկար թաւշականների անօրինական քայլի պատճառով չի ծառայել իսկական նպատակին… Իսկ միեւնոյն պատճառով էլ սփիւռքի մօտ խիստ վարկաբեկուեց մինչ այդ գոյութիւն ունեցող «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի հեղինակութիւնը: Այնուհետեւ ակնբախ է դարձել, արդէն վերջին 2-3 տարիների տուեալներով փաստուած, նոյն հիմնադրամին սփիւռքի օժանդակութեան համեմատական նուազումը:

Եւ վերջապէս, սփիւռքի նախարարութիւն քանդող Նոր Հայերի ներկայիս սփիւռքի հարցերով վարչապետի կամակատարի պառակտողական քայլերն ու գործողութիւնները երիցս դժգոհութեան ու հիասթափութեան ալիք բարձրացրին սփիւռքեան ազգային ուժերի, կենտրոնների ու լայն խաւերի մօտ:

Ցաւ ի սիրտ, այս ամէնի կողքին, մարդկային ու հայրենական-հողային աննախադէպ ու ծանրակշիռ կորուստները, յար եւ նման մեր հայրենի ժողովրդի, սփիւռքահայի առջեւ եւս խոր հիասթափութեան եւ մեղմ ասած` ապագայի հանդէպ անորոշութեան լայն դուռ է բացել…

Խաղաղութիւն Ամենեցո՛ւն

Հիմա, յարգելի՛ ընթերցող, նոյն թաւշականները եւ հէնց սկզբից իրենց նեցուկ եւ օգնական եղող` ԱՄՆ-ի, Անգլիայի, Եւրոմիութեան երկրների դեսպանատները եւ քողարկուած կերպով թուրք-ազրպէյճանական դաշինքը, իրենց աշխարհագրա-քաղաքական նոր նպատակների իրականացման ճամբին (Ռուսաստանին Հարաւային Կովկասից հեռացնելը) քաւութեան նոխազ են դարձրել Հայաստանն` իր Արցախ միջնաբերդով:

Հայաստանի համար 150 տարուայ վաղեմութեան անգլոսաքսոնական թեզն է կրկին շրջանառութեան մէջ դրուել, որն ոչ այլ ինչ է, եթէ ոչ` Հայաստանը առանց հայերի…

Իսկ մինչ այդ հայերին դարձեալ շահագործում են խաղաղասիրութեան թեզերով, որոնք հնչեցւում են իրենց իսկ կամակատար` Հայաստանի վարչապետի աթոռին կառչածի միջոցով «խաղաղութեան դարաշրջան» եւ այսօր էլ` «խաղաղութեան խաչմերուկ» բարբաջանքներով…

Հարց տանք անկեղծօրէն ինքներս մեզ.

Դա ինչպէ՞ս եղաւ, որ այդ ՀԻՆ պատերազմատենչների, հայդատականների, ոչմիթիզհողականների եւ ռեւանշիստների ժամանակներում հայութիւնն ու հայաշխարհը օժտուեցին 20-ամեայ խաղաղութեամբ, հպարտ ու յաղթական Արցախով եւ ոգեւորուող ու հայոց պահանջատիրութեամբ ամէնօրեայ ձեռքբերումներով խանդավառ սփիւռքով: Եւ հակառակը` հարց տանք. ինչո՞ւ նոր ու խաղաղասէր հայանուն թաւշականների մասնաւորաբար վերջին 3 տարուայ չարաբաստիկ իշխանութեան ժամանակաշրջանում ունեցանք` դաւադիր պատերազմ, աննախադէպ պարտութիւն, դարձեալ աննախադէպ` հինգ հազար մարդկային անվերադարձ զոհեր, հայաթափուած ու պղծուած հայրենական Արցախ:

Ու դեռ էս ազգադաւ թուրքամէտները անամօթաբար բարոյալքուած, հիասթափուած, հոգեբեկուած լուռ ու անտարբեր ժողովրդին «զգուշացնում է» ռեւանշիստների ու պատերազմատենչների վերադարձից, որպէսզի յանկարծ չխաթարուի «ԽԱՂԱՂՈՒԹԻՒ՜Ն ԱՄԵՆԵՑՈՒ՛Ն»-ը: